Αφιέρωμα του Marie Claire στην ταινία του She Said - Κάποια Μίλησε

Όταν, το 2017, οι δημοσιογράφοι των New York Times, Jodi Kantor και Megan Twohey, άρχισαν μια έρευνα για υποθέσεις σεξουαλικής κακοποίησης, δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι το ρεπορτάζ τους, που τελικά θα δημοσιευόταν με τον τίτλο «Harvey Weinstein Paid Off Sexual Harassment Accusers for Decades» («O Harvey Weinstein δωροδοκούσε κατήγορους για σεξουαλική παρενόχληση για δεκαετίες»), θα έφερνε στο φως ένα από τα σκάνδαλα του αιώνα, δίνοντας μια ζωτική ώθηση στο κίνημα #metoo.

Πέντε χρόνια μετά, οι ηθοποιοί Carey Mulligan και Zoe Kazan ενσαρκώνουν τις δύο τολμηρές ρεπόρτερ στη νέα ταινία, «She Said», που αφηγείται το χρονικό δημοσιογραφικής έρευνας και αποκάλυψης και οι τέσσερίς τους δίνουν συνέντευξη στο αμερικανικό Marie Claire, ενόψει της πρεμιέρας στις αμερικανικές αίθουσες στις 18 Νοεμβρίου.

 

 

«Πιστεύω ότι κάθε τι πρέπει να συμβαίνει στη σωστή στιγμή για να έχει αντίκτυπο στον πολιτισμό μας. Η χρονική στιγμή αυτής της ιστορίας οδήγησε σε μια χιονοστιβάδα, όπου κάθε άτομο που βγήκε μετά και μίλησε, κάθε άρθρο που δημοσιεύτηκε, συνέβαλαν σε έναν διάλογο που τότε ήμασταν πλέον έτοιμοι να κάνουμε», λέει η Zoe Kazan, προσθέτοντας: «Θεωρώ ότι αυτή είναι μια απίστευτη μαρτυρία της δουλειάς που έκαναν η Jodi και η Megan, ότι το άρθρο τους άνοιξε μια πόρτα. Πιστεύω επίσης ότι το γεγονός πως το κίνημα [#metoo] είχε ήδη ξεκινήσει και οι ακτιβιστικοί μηχανισμοί είχαν ήδη τεθεί σε λειτουργία βοήθησε στη διοχέτευση αυτής της ενέργειας και στην εξέλιξη».

«Κάθε τι πρέπει να συμβαίνει στη σωστή στιγμή για να έχει αντίκτυπο στον πολιτισμό μας. Η χρονική στιγμή αυτής της ιστορίας οδήγησε σε μια χιονοστιβάδα, όπου κάθε άτομο που βγήκε μετά και μίλησε, κάθε άρθρο που δημοσιεύτηκε, συνέβαλαν σε έναν διάλογο που τότε ήμασταν πλέον έτοιμοι να κάνουμε»

Σε ερώτηση του περιοδικού αν μέσα στα τελευταία πέντε χρόνια υπήρξαν χειροπιαστές αλλαγές, η Carey Mulligan θυμήθηκε ένα γεγονός σε μια παραγωγή της στο Royal Court Theatre στο Λονδίνο: «Ήταν τον Ιανουάριο μετά τη δημοσίευση του άρθρου. Ζητήθηκε από όλη την ομάδα μας να διαβάσουμε έναν κώδικα συμπεριφοράς, με συγκεκριμένες οδηγίες για το χώρο εργασίας. Ένιωσα ότι αυτό ήταν ένα αληθινό βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση».

 

«Η μετάβαση δεν είναι πάντα ομαλή», συμπληρώνει η Zoe Kazan. «Θυμάμαι να περιμένω σε μια ουρά και ένας μεγαλύτερης ηλικίας άντρας ηθοποιός να λέει: “Κρατάω τα χέρια μου μακριά από αυτές τις κυρίες, δεν πρόκειται να τις πλησιάσω”. Σκέφτηκα ότι χάνει την αληθινή ουσία. Από την άλλη, δεν μπορώ παρά να νιώθω ευγνωμοσύνη για τις αλλαγές που έχουν γίνει».

«Θυμάμαι να περιμένω σε μια ουρά και ένας μεγαλύτερης ηλικίας άντρας ηθοποιός να λέει: “Κρατάω τα χέρια μου μακριά από αυτές τις κυρίες, δεν πρόκειται να τις πλησιάσω”. Σκέφτηκα ότι χάνει την αληθινή ουσία».

«Βλέπουμε διαρκώς μέσα από τη δουλειά μας ότι έχουν αλλάξει τα πάντα και τίποτα», σχολιάζει η δημοσιογράφος Jodi Kantor. «Σε κάποιους τομείς υπήρξαν ριζικές πολιτισμικές αλλαγές. Από την άλλη, αναρωτιέσαι: Δεδομένου ότι οι νόμοι κατά της σεξουαλικής παρενόχλησης παραμένουν ελλιπείς, μια γυναίκα που δουλεύει για τον κατώτατο μισθό προστατεύεται, όντως, σήμερα περισσότερο από ό,τι πριν από πέντε χρόνια;».

«Νομίζω ότι το πιο σημαντικό πράγμα για μένα βρίσκεται στην πρώτη συζήτηση της ταινίας, όπου οι δημοσιογράφοι μιλούν για το συγκεκριμένο ρεπορτάζ», σημειώνει η Zoe Kazan. «Η ηρωίδα που υποδύομαι λέει, “αν συμβαίνει αυτό σε γυναίκες με εξουσία και βήμα και χρήματα, σε ποιους άλλους συμβαίνει;”».

«Νομίζω ότι το πιο σημαντικό πράγμα για μένα βρίσκεται στην πρώτη συζήτηση της ταινίας, όπου οι δημοσιογράφοι μιλούν για το συγκεκριμένο ρεπορτάζ. Η ηρωίδα που υποδύομαι λέει, “αν συμβαίνει αυτό σε γυναίκες με εξουσία και βήμα και χρήματα, σε ποιους άλλους συμβαίνει;”».

«Δεν είχαμε φανταστεί ότι το ρεπορτάζ μας θα συνέβαλε σε αυτό το παγκόσμιο κίνημα, ή ότι κάποτε θα γινόταν ταινία», παραδέχεται η δημοσιογράφος Megan Twohey. «Μέχρι να δημοσιευτεί, είχαμε επικεντρωθεί στη διασταύρωση των γεγονότων του άρθρου μας. Δεν μπορούσαμε να δούμε τι υπήρχε πέρα από εκείνο το σημείο».

Εύλογα θα αναρωτηθεί κάποιος πώς έχει αλλάξει η ζωή των δύο δημοσιογράφων μετά από αυτή τη φοβερή αποκάλυψη. «Δεν έχει αλλάξει την καθημερινότητά μας. Με την Jodi συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε να συνδυάσουμε τη μητρότητα με την καριέρα μας και παραμένουμε περήφανα μέλη της ερευνητικής ομάδας των New York Times».

 

«Συνεχίζουμε να παίρνουμε το μετρό για να πάμε στο γραφείο», λέει, με τη σειρά της, η Jodi Kantor. «Συνεχίζουμε να αρχίζουμε από το μηδέν για πολλά ρεπορτάζ μας. Η δημοσιογραφία σε κρατά προσγειωμένο, γιατί σου υπενθυμίζει καθημερινά όλα όσα δεν ξέρεις».

«Συνεχίζουμε να παίρνουμε το μετρό για να πάμε στο γραφείο. Συνεχίζουμε να αρχίζουμε από το μηδέν για πολλά ρεπορτάζ μας. Η δημοσιογραφία σε κρατά προσγειωμένο, γιατί σου υπενθυμίζει καθημερινά όλα όσα δεν ξέρεις».

Όπως καταλήγει η Carey Mulligan: «Υπάρχουν πολλά ακόμα να γίνουν και η πρόοδος συμβαίνει πολύ αργά. Αυτή τη στιγμή βομβαρδιζόμαστε από πολλές ιστορίες βίας κατά των γυναικών, από όλο τον κόσμο. Ελπίζω τα νέα κορίτσια και οι γυναίκες να εμπνευστούν από τις επιζήσασες της ταινίας, το θάρρος τους. Να εμπνευστούν από τις δύο γυναίκες που έφτασαν, επαγγελματικά, στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο».